In memoriam. Ton van de Pol
In memoriam.
Op 9 mei is Ton van de Pol overleden op 90-jarige leeftijd. In 1954 kwam Ton over van het
Oosterbeekse Ostrabeke naar DKOD. Het was in die jaren niet erg gebruikelijk om over te stappen
naar een andere vereniging, maar Ton waagde toch die stap en niet zonder succes. Een pur-sang
aanvaller die zijn weg in het eerste team van DKOD al snel vond. Vele kampioenschappen mocht hij
met het vlaggenschip van onze vereniging meemaken. Ton had oog voor talentvolle korfballers en
was ook bereid om extra inzet te plegen om een beoogde speler in de hoofdmacht van DKOD een
plaatsje te laten bemachtigen. Hij herkende het talent bij de toen nog jonge Bart Crum en was bijna
elke dag met hem aan het trainen en dat wierp zijn vruchten af. Op verzoek van Alberdine heeft Bart
wat zaken over Ton op papier gezet en zijn omschrijving van Ton als korfballer laten duidelijk zien in
welke categorie Ton geplaatst moet worden. Bart schreef “Ton was een sterspeler. Snel, zeer
schotvaardig en zeer ambitieus. Hij was bezeten van korfbal, hij leefde korfbal. Dat wist hij allengs op
mij over te dragen. Hij “besmette mij met zijn virus”. “ Samenvattend schrijft Bart ook nog dat de
komst van Ton naar DKOD en zijn begeestering voor korfbal en zijn topsportmentaliteit aan de basis
hebben gestaan van de eerste glorierijke periode van DKOD in de jaren 50 en 60.
Na zijn actieve korfbalperiode bleef Ton zich inzetten voor DKOD, waarbij zijn uitstekende
beheersing van de Engelse taal ook ingezet werd om DKOD te promoten, waarbij een experiment om
asielzoekers te laten kennismaken met de korfbalsport helaas niet uitmondde in nieuwe leden, maar
het tekende wel zijn gedrevenheid.
Toen in 1989 Helen Searle vanuit Australië zich bij DKOD aanmeldde om ervaring op te doen met het
Nederlandse korfbal, was het Ton die haar heel snel de Nederlandse taal bijbracht en daarmee
bijdroeg aan haar snelle integratie in Nederland en daar is ze hem tot op de dag van vandaag nog
steeds heel dankbaar voor.
Het zijn van die kleine dingen, die heel weinig mensen weten, maar die het cement vormden van een
hechte en mooie vereniging. Ook zijn nooit aflatende ijver om nieuwe mensen naar DKOD te krijgen,
mede door zijn zitting in de Technische Commissie is noemenswaardig, waarbij de contacten die hij
legde in het dameskorfbal, toen DKOD wat karig in de dames kwam te zitten ook niet vergeten
mogen worden.
De laatste jaren was Ton nog regelmatig langs de lijn te vinden, waarbij ook Oost-Arnhem regelmatig
met een bezoek werd vereerd. Toen deze vereniging ook op zaterdag ging spelen was de keuze
weleens moeilijk, maar Ton bleef een echte DKOD-er. Vaak als ik met hem in gesprek was, dan bleek
zijn ongerustheid over het wel en wee van DKOD erg bij hem leefde, want het was toch zijn cluppie.
Ook bij hem zat DKOD in het bloed. Helaas hebben wij weer een markante DKOD-er verloren, maar
blijft hij voor altijd een niet onbelangrijk deel van onze vereniging.
Ton van de Pol, 1e van rechts
